Lente potpourri

Bizarre tijden zijn het. De alles overschaduwende oorlog in Oekraïne, blijft maar slachtoffers eisen. Combineer je die verre oorlogsellende met een uitzending van Opsporing Verzocht dichtbij, dan begrijp je waarom wijsgeer Hobbes sprak over: ‘homo homini lupus’, oftewel: ‘de ene mens is de andere mens een wolf gelijk’. Anderzijds, diezelfde mens is tot veel goeds in staat. Actueel voorbeeld: levensgevaarlijke reddingacties en (financiële) donaties na de aardbeving in Turkije en Syrië. 

Raar maar waar: ondanks alle ellende word ik met de lente in aantocht, gevoeliger voor positief nieuws. De eerste Nijverdalse terrasverslaafden zag ik alweer zitten in de zon. Zelf geniet ik op tv van de serie : ‘Ruimteschip aarde’ met André Kuipers. Of, neem nou de politiek. CDA lijsttrekker Hoekstra kwam met een voorstel om de (opkom)dienstplicht weer in te voeren. Daar ben ik, -met veel Nederlanders, een groot voorstander van. Dienstplicht zal positief bijdragen aan meer samenhang in onze gefragmenteerde en gepolariseerde maatschappij. Nog meer goed CDA nieuws: fractievoorzitter Heerma lanceerde een ‘Nationaal Regio Plan’ waarin meer aandacht voor de regio wordt beloofd en afscheid genomen van het ‘rendementsdenken’ ( lees: kwalijk doorgeschoten marktwerking). Ik hoop dat dit geen holle statenverkiezingsretoriek is, maar een eigentijdse ‘Acte van Verlatinghe’; een plan dat een fundamentele “Umwertung aller werte’ gaat betekenen. Definitief afscheid nemen dus van dat armoe vergrotende neo liberale beleid, waardoor duizenden kinderen in dit ‘waanzinnig gaaf land’ (quote Rutte), zonder ontbijt op school komen. Dat het CDA daarmee terugkeert naar haar christelijke kernwaarden: prioriteit leggen bij zwakkeren in de samenleving. Politiek vergelijk ik graag met de opstelling van een voetbalelftal: vleugelspelers zorgen voor reuring en druk, maar het scorend vermogen wordt opgebouwd vanuit het solide (CDA vertrouwde) middenveld. 

Genoeg wierook geblazen over CDA en politiek, door naar muziek. Helemaal top dat programma The Tribute, met super Elvis talent Bouke Scholten. Onlangs, op een sixtiesavond in Hengevelde: ‘tjonge wát spelen kan die Jan’ zei een man die naast me stond bij het podium. We keken naar Beatline sologitarist Jan Boevink. Ik vertelde hem dat Beatline vaak speelde op onze Back to the Sixties avonden. ‘Klopt zei hij, ik was er bij toen ze in een grote tent optraden samen met The Explosion Rockets, ook zo’n geweldige band’. Hij vervolgde: ‘maar eerlijk gezegd vond ik dat toen te massaal en onpersoonlijk met wel duizend bezoekers’. Ik greep m’n kans en vertelde hem dat we dat massale al lang voorbij zijn. Dat de aantrekkingskracht van onze avonden nu juist zit in kleinschalige gezelligheid én, dat The Explosion Rockets 15 april spelen in De Lantaarn. ‘Wow, ik kom, gegarandeerd’ zei hij. Mijn avond kon niet meer stuk. Vandaag gebitscontrole. En?.... Inderdaad: het was lente in de ogen van de tandartsassistente!