Veel belangstelling voor herdenking bombardement op Nijverdal

NIJVERDAL – Of het komt door de oorlogen in Oekraïne en Gaza of omdat mensen zich steeds meer bewust worden dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, de belangstelling voor de herdenking van de ‘Zwarte Dag’, het bombardement op Nijverdal op 22 maart 1945 neemt jaarlijks toe.

Na een informeel samenzijn in het MemoryVrijheidsmuseum liep een grote stoet in stilte naar het herdenkingsmonument voor het museum waar de Nederlandse vlag halfstok hing. Henny Greevink heette iedereen welkom en daarna kreeg burgemeester Jorrit Eijbersen het woord. Hij had een persoonlijk verhaal: “Ik lig er wel eens wakker van, van de puinhoop in de wereld. Ben wel eens bang dat er hier oorlog komt...Maar ik heb ook gemerkt dat in een oorlog mensen elkaar helpen. Dat je dan noaberschap vindt”, luidt een verkorte versie van zijn toespraak. Verder: “Bij heldere hemel lieten Amerikaanse bommenwerpers hun lading vallen op een kruispunt van weg- en waterwegen, op Nijverdal...Vele burgers verloren het leven of werden gewond of verminkt. Winkels, woningen en een school werden verwoest.” Met een minuut stilte herdachten de aanwezigen de slachtoffers van het bombardement. Na de taptoe en twee coupletten van het Wilhelmus, lazen twee leerlingen van de Marijkeschool uit groep 7 en 8 een gedicht voor. (Op de school hadden de leerlingen van groep 7 en 8 geluisterd naar het oorlogsverhaal van mevrouw Geugies. Dat had hen zeer geraakt).

Krans

Daarna legde het gemeentebestuur een krans geholpen door weer twee leerlingen van de Marijkeschool. Vervolgens werden er bloemstukken gelegd namens de SEN, Thank You Canada, het MemoryVrijheidsmuseum en legden alle leerlingen van groep 7 en 8 van de Marijkeschool een witte roos neer. Vervolgens legden nabestaanden en betrokkenen hun bloemen. Gedurende de gehele plechtigheid speelde een delegatie van EMOS en de KSW stemmige koraalmuziek. Na de plechtigheid gingen de meest belangstellenden terug naar het museum voor een kopje warme koffie. Er was daar in de hal een groot rood hart waarop duifjes waren vast gemaakt met de namen en leeftijd van alle 73 slachtoffers. Familieleden mochten het duifje met de naam van hun gestorven familielid daar af halen en meenemen als herinnering.