Afbeelding

Tijdloos in het zand

Columns

Na een paar hele hectische werkdagen met veel besprekingen en autoritten ben ik een dag vrij. Merk dat ik het buiten zijn heb gemist en niet heb kunnen opladen. Gelukkig ligt de heuvelrug bij mij om de hoek. Ik trek mijn bergschoenen aan en begin te lopen.

Geen vooraf uitgestippelde route of tijdschema. Ik verlies mezelf in de zon tussen de jeneverbessen. Sta even stil. Doodstil. Voel de aarde onder mijn voeten en de zon op mijn gezicht. Sta met mijn ogen dicht en luister. Achter mij tussen de jeneverbessen laat een vink af en toe van zich horen. Ik hoor ook iets ritselen. Waarschijnlijk een zandhagedis, die hoor je eerst en zie je pas als je het geluid kan traceren. Zij hebben namelijk een voortreffelijke schutkleur.

Er gebeurt veel in de natuur op zo’n zonnige voorjaarsdag. Overal in het zandpad vind je zandbultjes met een gaatje er in. Hier wordt druk gewerkt. Vrouwtjes zandbijen graven hier hun nestje in het zand om straks hun eitjes in te leggen. Zij legt haar eitjes vaak, samen met wat stuifmeel, in cellen onder de grond. Uit het eitje komt een larve die zich in enkele weken rond eet van het stuifmeel. Dan is de larve klaar om te verpoppen en enkele weken later komt de volgende generatie zandbij boven de grond. Ik beschrijf het hier wat kort en simpel, maar het is geweldig interessant wat zich zo onder je voeten afspeelt, als je een wandeling maakt over de heide. En dit is alleen nog maar het verhaal van de zandbij, dat overigens een familienaam is van wel 1300 verschillende soorten zandbijen.

Enfin, ik sta daar nog steeds in de zon, uit de wind, op te gaan in de omgeving, als er plotseling een meneer in hoog tempo de bocht om komt lopen. Ik schrik me helemaal naar, omdat hij ineens vanuit het niets voor me staat. Meneer schrikt zich helemaal naar van mij, omdat ik zo stil achter de jeneverbes sta en hij mij niet had gezien. Dan moeten we allebei enorm om onze reactie lachen en ontstaat er spontaan een gesprek.

Niet te lang, want meneer heeft een wandeltrack aanstaan, die precies noteert hoe lang je stilstaat. Ik lach, zeg hem gedag en kniel neer bij een zandbij die al tot haar middel in de grond zit. Ik kijk hoe ze langzaam in de grond verdwijnt, totdat ik alleen het zand nog zie bewegen.

Ine Nijveld - van der Borg
senior boswachter publiek

Staatsbosbeheer
team Salland | provinciale eenheid Overijssel