Kunst op zondagmiddag

Over die ene zondagmiddag afgelopen najaar beste lezer, moet ik nog even wat aan u kwijt. Zo’n typische zondagmiddag, -waarover The Small Faces hun hit ‘Lazy Sunday Afternoon’ maakten- ,was het. Ze zongen: ‘I close my eyes and drift away-a’. Aldus kwam een ‘powernap’ op de bank verleidelijk in zicht. Gelukkig schoot me te binnen: Eigen Oogst exposeert! Bovendien worden Eigen Oogst exposities op zondagmiddag opgeluisterd met muziek, dus snel de jas gepakt en op naar De Smidse. We werden aangenaam verrast door de grote variatie in kunst aan schilderijen, -beelden, -glas, enzovoorts dat werd geëxposeerd. Kunst definieer ik graag als: ‘vormgeving aan bezielde gedachten’. Bezieling! Dat was precies wat ik proefde die zondagmiddag in De Smidse. Als het om kunst gaat in z’n algemeenheid, heb ik een lichte voorkeur voor het abstracte. Liever ‘Verbeelding dan Afbeelding’. Concreet: ‘Compositie nr. II’ van Mondriaan gaat bij mij boven de ‘Staalmeesters’ van Rembrandt. Ik werd op m’n wenken bediend want in de categorie buitenissigheden, viel m’n oog op iets wat me in eerste instantie deed denken aan een rekwisiet uit de film Mad Max. Een raadselachtig bouwwerkje, ‘t zag er uit als een verlaten staalfabriek, maar een ontredderd chemisch laboratorium op een exoplaneet zou ook kunnen. Intrigerend mooi door z’n kunstzinnige samenstelling: een combinatie van magisch en destructieve componenten. Associaties kwamen op over wat een dystopie heet, een plaats waar niemand wil zijn. Die gedachte was zo vreemd nog niet, want beter kijkend las ik de titel: ‘Post apocalyptic city’, van createur Harry List. Zijn kunstzinnige creatie zette me aan tot fantaseren en associëren en werd daarom mijn geïnspireerde keuze in de serie Eigen Oogst Uitgelicht. 

Natuurlijk, er waren ook mooi geschilderde zonnebloemen,- landschappen, - portretten, et cetera. Er was koffie, -de sfeer gemoedelijk, -leuke ontmoetingen gehad en zangeres Annet Nikamp zong bevlogen alle sterren van het canvas. Kortom: wij beleefden een aangename kunstmiddag bij Eigen Oogst in De Smidse. 

Onwillekeurig moest ik terugdenken aan een eerdere zondagmiddagexpositie, georganiseerd door de artistieke vrouw van een vriend. De schilderes was druk bezig haar gasten rond te leiden door de zaal van het kasteeltje waar werd geëxposeerd. Terecht was ze het middelpunt van belangstelling. Na even zoeken zag ik m’n vriend wat verloren in een hoek staan. Op m’n vraag ‘hoe-is-tie?, - was z’n droefgeestige reactie: ‘ik begrijp nu hoe prins Claus zich jarenlang heeft gevoeld’. Droevenis onder mannen is zeer besmettelijk en dus somberde ik met hem mee. Een zanger aan de piano bracht ons troost, hij zong: ‘Mens durf te leven, én: er was een charmant alleraardigste serveerster die onze vloeibare noden goed begreep. Geen schilderij gezien, geweldige middag gehad. Kunst op zondagmiddag: daar kan geen powernap tegenop!